Sevgiyle sınırlar koymak

Çocuklar yakınlığa, güvenliğe ve birlikte yaşarken onlara nelere izin verildiğini ve nelerin önemli olduğunu gösteren yetişkinlere ihtiyaç duyarlar. Özellikle bir ila üç yaşlarında dünyalarını büyük bir merakla keşfederler. Pek çok şey denerler, yoğun duygular yaşarlar ve kendilerine rehberlik edecek ve destek olacak insanlara ihtiyaç duyarlar. Bu durumda sınırlar koruyucu bir parmaklık görevi görür: yapı sağlar, güven yaratır ve çocuğun günlük yaşamda güvenli bir şekilde hareket etmesine yardımcı olur.

Bu makalede, azarlamadan ve cezalandırmadan, ancak kalp ve akılla, net kuralları nasıl hassas bir şekilde iletebileceğinizi ve çocuğunuza bağımsızlık yolunda nasıl eşlik edebileceğinizi öğreneceksiniz.

Çocuklar kendilerini güvende hissetmek için yapıya ihtiyaç duyarlar - özellikle de birçok yeni izlenimi işledikleri ve sürekli sınırları test ettikleri bir ila üç yaşları arasında, örneğin dişlerini fırçalarken, oynarken, giyinirken veya ortalığı toplarken. Yakınlık ve açıklığı birleştiren bir tutum benimsemek faydalıdır.

Peki günlük yaşamda azarlamadan veya cezalandırmadan nasıl rehberlik edebilirsiniz? Birkaç temel tutum yardımcı olabilir:

Küçük dürtüler günlük aile yaşamında büyük bir fark yaratabilir. Gerginlikleri önlemeye, net çerçeveler belirlemeye ve aynı zamanda çocukla olan ilişkiyi güçlendirmeye yardımcı olurlar.

• Sakin ve sabırlı olun
  Çocuklar, yetişkinlerin sakin bir şekilde tepki verdiğini hisseder - bu genellikle birçok kelimeden daha sakinleştirici bir etkiye sahiptir ve bir güvenlik duygusu iletir. Özellikle çocuğunuz güçlü duygulara kapılmışsa, tutumunuz önemli bir dayanak noktasıdır.
• Olumlu, çözüm odaklı mesajlar formüle edin
  "Küçük kardeşinle tartışmamalısın" yerine, "Tekrar anlaşmanızı ve bir çözüm bulmanızı istiyorum. Bu konuda size yardımcı olmaktan mutluluk duyarım." Bu, anlayışı ve düşünmeyi teşvik edecektir.
• Küçük kararları etkinleştirin
  Örneğin: "Şimdi ortalığı toplayacağız. Birlikte mi toplamak istersiniz yoksa her biri kendi başına mı?" Bu, çocuğunuzun net sınırlar içinde ortak karar alma deneyimini yaşamasını sağlar.
• Sabit rutinler oluşturmak
  Ninni söylemek veya birlikte ortalığı toplamak gibi ritüeller yapı sağlar ve özellikle duygusal olarak yüklü durumlarda geçişleri kolaylaştırır.
• Olumlu davranışları isimlendirmek
  "Ben bitirene kadar bekledin - bu gerçekten çok güçlüydü" gibi bir cümle başarıları görünür kılar ve özgüveni artırır.
• İlişkileri açıklamak
  Yaşına uygun, kısa ve somut bir şekilde, örneğin "Kimse takılmasın diye yapı taşlarını kaldırıyoruz." Bu, çocuğunuzun kuralların mantıklı olduğunu ve başkalarına yardımcı olduğunu anlamasına yardımcı olacaktır.
• Tutarlı kalmak - zor olsa bile
  Çocuğunuz öfkeyle veya üzüntüyle tepki verirse, bir karara bağlı kalmak zor olabilir. Ancak bu tam da güvenilirliği ve güveni ifade eden şeydir. Çocuğunuz şunu hisseder: Bu sınır geçerlidir - ve benim duygularım hala ciddiye alınmaktadır.

Bir ile üç yaş arasındaki çocuklar duygularını tanımayı ve kontrol etmeyi yeni yeni öğrenirler. Henüz tam olarak gelişmiş bir kural anlayışına sahip değillerdir ve genellikle düşünmeden hareket ederler.

Eğer çocuğunuz "direniyorsa", bu genellikle kasıtlı veya kötü niyetli değildir. Daha ziyade, aşırı taleplerin, keşfetme sevincinin veya bir şeylere kendileri karar vermek için güçlü bir arzunun ifadesidir.

Çocuğunuzun bu duyguları anlamasını ve kelimelere dökmesini destekleyin. Çocuğunuzu yürüyüşe çıkardığınızda yolun karşısına kendi başına geçmek istediğini düşünün. Siz onu elinden tutuyorsunuz ve o çığlık atmaya başlayıp kaçmaya çalışıyor. Şöyle yanıt verebilirsiniz:
"Yalnız yürümek istediğin için kızgın olduğunu görebiliyorum. Ama yol tehlikeli ve ben seni korumak istiyorum. Birlikte yürüyebiliriz." Bu, çocuğunuzun duygularını adlandırmasına ve aynı zamanda belirlenen sınırı anlamasına yardımcı olacaktır.

Ebeveynlik zorlayıcı olabilir - özellikle de sabrın, gücün ve sinirlerin test edildiği anlarda. Birçok ebeveyn özellikle meydan okuma evresinde sınırlarına ulaşır. Önemli olan, bunu tek başınıza atlatmak zorunda olmamanızdır. Destek aramak bir zayıflık işareti değil, kendinize karşı da bir sorumluluk ve özen ifadesidir.