Zaburzenia odżywiania

Czy podejrzewają Państwo, że Państwa dziecko cierpi na zaburzenia odżywiania? Anoreksja, jadłowstręt psychiczny lub zaburzenia odżywiania to poważne choroby, które należy leczyć. Zaburzenia często rozpoczynają się w okresie dojrzewania. Konsekwencje mogą wahać się od poważnych uszkodzeń narządów do śmierci. Tutaj dowiedzą się Państwo, gdzie można znaleźć profesjonalną pomoc, jeśli Państwa dziecko cierpi na tę chorobę.

Zaburzenia odżywiania zwykle zaczynają się między 14 a 25 rokiem życia, a czasem nawet wcześniej. Młode dziewczęta i kobiety cierpią na nie znacznie częściej niż chłopcy i mężczyźni. Ich myśli często krążą wokół jedzenia przez wiele godzin. Najczęstsze zaburzenia odżywiania to anoreksja, bulimia (zaburzenie objadania się) i obżarstwo. Ale zdarzają się również formy mieszane.

Zaburzenia odżywiania występują w różnych formach. Rozróżnia się trzy obrazy kliniczne:

Sygnały wskazujące na to, że Państwa dziecko cierpi na zaburzenia odżywiania nie zawsze można rozpoznać na pierwszy rzut oka, ponieważ zmiany są często płynne. Znaki ostrzegawcze mogą obejmować następujące objawy:

Niebezpieczne jest to, że zaburzenia odżywiania są często ukrywane przez osoby nimi dotknięte przez długi czas. Dlatego na początku mogą Państwo nie zauważyć, że Państwa dziecko cierpi na to zaburzenie. Jednak im wcześniej zaburzenie zostanie rozpoznane, tym większe szanse na wyzdrowienie.

W okresie dojrzewania łączy się wiele rzeczy: Jest to zazwyczaj faza niepewności i zwątpienia w siebie. Wygląd zmienia się dramatycznie w tym czasie. Możliwe, że bardziej zaokrąglone kształty ciała mają negatywny wpływ na zachowania żywieniowe Państwa dziecka. Osoby dotknięte zaburzeniami odżywiania często mają niską samoocenę i negatywne nastawienie do wizerunku swojego ciała. Problemy emocjonalne również mogą być czynnikiem wyzwalającym.

Stałe głodzenie się prowadzi do niedoboru składników odżywczych. Niedobór ten może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych: Należą do nich niskie ciśnienie krwi, omdlenia, niski poziom cukru we krwi, zaburzenia równowagi hormonalnej, zaburzenia cyklu miesiączkowego, a nawet brak miesiączki u dziewcząt, dysfunkcja nerek i arytmia serca. Ponieważ choroba zwykle ma przebieg przewlekły, ważne jest, aby szukać pomocy terapeutycznej.

Jeśli występuje zaburzenie odżywiania, podobnie jak w przypadku innych chorób, wymagana jest profesjonalna pomoc ze strony lekarzy, psychoterapeutów i/lub psychologów. Jako rodzic, szczególnie ważne jest, aby przyjrzeć się tej kwestii i zająć się nią bez oskarżeń. Mogą Państwo wspierać swoje dziecko i pomóc mu w poszukiwaniu i zaakceptowaniu pomocy medycznej lub terapeutycznej poprzez swoje zaangażowanie.
Opcje leczenia obejmują przede wszystkim programy terapii ambulatoryjnej lub (częściowej) stacjonarnej. Dla niektórych cierpiących pomocne może być również uczęszczanie do grup samopomocy. Jednak pierwszym krokiem jest zawsze uznanie własnego zachowania za chorobę i poszukiwanie pomocy. Jako rodzice są Państwo szczególnie ważnymi towarzyszami w tej sytuacji. Proszę zawsze szukać dialogu i oferować swoje pełne miłości wsparcie.