Okulda zorbalık

Davranış veya ruh halindeki değişiklikler büyük olasılıkla çocuktaki olası stresi (zorbalık nedeniyle) gösterir. Örneğin, sessiz, çekingen çocuklar alışılmadık şekilde öfkeli veya saldırgan olabilir; kendine güvenen çocuklar sessizleşebilir veya alışılmadık sıklıkta geri çekilebilir. O zaman ebeveynlerin çocukla sakin bir sohbet yapmasının ve değişikliklerin nedenlerini araştırmasının zamanı gelmiştir. Zorbalık bir açıklama olabilir.

Zorbalığa verilen olası tepkiler çocukların kendileri kadar çeşitlidir. Bununla birlikte, aşağıdaki işaretler okulda zorbalık durumunu gösterebilir:

• Çocuk okula gitmekten kaçınır, servise binmemek için nedenler arar, bırakılmak veya alınmak ister.
• Çocuk sık sık hastalanır, stresle de ilgili olabilecek semptomlardan şikayet eder ve giderek daha az okula gitmek ister.
• Çocuğun performansı keskin bir şekilde düşer.
• Çocuk giderek daha az oyun gününe katılır, doğum günlerine artık davet edilmez, kendi doğum günlerini kutlamak istemeyebilir.
• Çocuk sık sık para veya eşya 'kaybeder' veya bunları okuldan hasarlı olarak eve getirir.

.

Eğer ebeveynler çocuklarının zorbalığa maruz kaldığından şüpheleniyorlarsa, çocukla nazik bir diyalog kurmaya çalışmalıdırlar. Ancak, pek çok çocuk bu durumu ebeveynlerinden saklamak ister. Bunun nedeni kısmen ebeveynlerine yük olmak istememeleri, kısmen de ebeveynlerinin durumu daha da kötüleştirecek önlemler alacağından korkmalarıdır.

Bu nedenle ebeveynler konuşmada kesinlikle iki mesaj vermelidir. Birincisi: Hiç kimse böyle stresli şeylere tek başına katlanmak zorunda kalmamalıdır. Senin yanında olmama izin ver. İkincisi: Bana ne söylersen kabul edebilirim. Sakin kalacağıma söz veriyorum.

Ebeveynler çocuklarının zorbalığa maruz kaldığını öğrendiklerinde, bu genellikle bir dizi stresli duyguyu tetikler. Daha önce fark edememiş olmanın üzüntüsü, sınıf arkadaşlarına veya eğitim personeline duyulan öfke, durumdan uzakta olduğunuz ve çocuğunuzu ancak sınırlı ölçüde koruyabileceğiniz için çaresizlik. Tüm bunlara rağmen, soğukkanlı olmak önemlidir.

Ebeveynler hiçbir koşulda çatışmayı ebeveyn gruplarına taşımamalı, hatta sınıf arkadaşlarıyla kendileri yüzleşmemelidir. Bunun yerine, ebeveynler mümkün olan en kısa sürede sınıf öğretmeniyle görüşmeli, çocuğun durumunu rapor etmeli ve öğretmenle nasıl ilerleneceği konusunda anlaşmaya varmalıdır. Çocuğa 'sessiz ol' gibi sözde iyi tavsiyelerden de her ne pahasına olursa olsun kaçınılmalıdır. Bu sadece çocuğa bir kez daha yeterince güçlü olmadığını ve zorbalık durumundan kurtulmak için 'karşılık vermenin' yeterli olacağını yanlış bir şekilde iletir.

Bu durumda çocukların dinlenecekleri ve ihtiyaçlarının ciddiye alınacağı bir yere ihtiyaçları vardır. Örneğin, teşvik edici ve dikkat dağıtıcı geziler veya evde birlikte yapılan aile aktiviteleri bu süre zarfında yardımcı olur. Çocuk güçlü yönlerini kullanabilmeli ve eğlenebilmelidir. Egzersiz faaliyetleri - tercihen temiz havada - biriken stresi azaltmak için idealdir. Genellikle zorbalıktan uzak olan okul dışındaki sosyal temaslar da şimdi iyidir. Ve eğer zorbalık sosyal medya veya WhatsApp vb. aracılığıyla dijital olarak da gerçekleşiyorsa, 'zorbalıktan uzak' zamanlar yaratmak için cep telefonunuzdan bilinçli olarak zaman ayırmanız önemlidir.

Olaylar sınıf öğretmenine bildirildikten sonra okulda gerekli önlemler planlanır ve uygulanır. Ancak burada sınıfın dinamikleri uzun vadede değiştirilebilir. Müdahalenin özü, sınıf topluluğunun zorbalıktan sadece bir kişinin sorumlu olmadığını, bunun sadece diğer birçok çocuğun bu saldırılara karşı tavır almaması ve bunun yerine başka yöne bakması veya hatta katılması nedeniyle gerçekleşebileceğini anlamasıdır. Çocuğun sınıfta tekrar yoluna girebilmesi için bir telafi süreci de gerekebilir.

İlgili herkesin bu sürece bir şans vermesi önemlidir. Çocukların çatışmalarının ebeveynlere sıçraması nadir değildir ve çocuklar çoktan tekrar iyi anlaşmışken ebeveynler tartışmaya devam eder.

Bir zorbalık olayından sonra sınıfı terk etmek her iki taraf için de iyi bir çözüm değildir. Sınıftan ayrılan çocuklar rahatlamış hissedebilir, ancak sınıftan ayrılmak aynı zamanda bir yenilgi ve hatta daha fazla aşağılanma hissi yaratır. Sınıfın kendisi hiçbir şey öğrenmemiştir ve bu örüntüye devam etmeleri büyük bir tehlikedir.

Bu nedenle en iyi çözüm, tüm sınıf topluluğunun ortaya çıkan grup dinamiklerini anlaması, gelecek için alternatif davranışlar uygulaması ve ilgili çocuğun sosyal olarak güçlendirilmiş bir sınıf topluluğuna geri dönmesidir.

Ebeveynler bu süreçte bölgesel okul psikolojik danışma merkezlerinden destek alabilirler. Bunlar her ilçede ve bağımsız şehirde bulunabilir. Burada genel olarak zorbalık hakkında bilgi ve stresli durumlarla nasıl başa çıkılacağına dair değerli ipuçları alabilirler. Okul psikolojik danışma merkezi de öğretmenlerin gerekli müdahale ve önlemleri planlamaları için bir irtibat noktası olabilir.