Czy moje dziecko jest inne?

Każde dziecko rozwija się inaczej. Każde potrzebuje własnego czasu, własnego tempa. Ale rodzice szybko się martwią. I czy słusznie? Bez wątpienia nie zawsze łatwo jest rozpoznać, czy poszczególne etapy rozwoju mieszczą się w "normalnych" granicach. "Co to jest "normalne"? ", mogą Państwo zadać sobie pytanie. Jak można w porę rozpoznać nieprawidłowości i opóźnienia w rozwoju? Praktyka Państwa pediatry jest pierwszym miejscem, do którego należy dzwonić w przypadku wszelkich pytań, zmartwień i obaw. Im wcześniej, tym lepiej. Przy odpowiednim wsparciu lub terapii wiele opóźnień rozwojowych można zminimalizować lub nadrobić.

Rozwój dziecka dzieli się na pięć następujących obszarów:

1. Rozwój motoryczny: Dotyczy sekwencji ruchów.

Rozwój językowy: Dotyczy mówienia i rozumienia języka.

2. Rozwój umysłowy: Chodzi o myślenie i rozumienie relacji.
3. Rozwój emocjonalny: Dotyczy życia emocjonalnego.
4. Rozwój społeczny: Dotyczy zachowania wobec innych ludzi.

Jeśli, oprócz faktu, że każde dziecko ma swoje własne tempo, istnieją znaczne odchylenia w rozwoju w normalnych granicach, może to oznaczać opóźnienie lub niepełnosprawność. Rodzice powinni mieć świadomość, że zaburzenia rozwojowe u dzieci mogą być bardzo zróżnicowane i wahać się od łagodnych do ciężkich. Jeśli zauważą Państwo jakiekolwiek nieprawidłowości lub dowody opóźnienia rozwoju u swojego dziecka, należy zwrócić się o pomoc medyczną.

Chodzenie, bieganie, skakanie, balansowanie: Dzieci to uwielbiają. Jednak niektóre dzieci są znacznie wolniejsze i bardziej nieruchome niż ich koledzy. Niektóre wydają się niezdarne w swoich ruchach lub podczas chwytania i trzymania przedmiotów. Niektóre nie wykazują prawie żadnej świadomości ciała i stają się coraz bardziej niepewne i niespokojne. Jeśli rozwój motoryczny Państwa dziecka jest wyraźnie opóźniony w stosunku do innych, jeśli stale się ono "wierci" lub nie wykazuje żadnej chęci do poruszania się, jest to powód do wizyty kontrolnej w gabinecie pediatrycznym. Przyczyny z pewnością zostaną tam szybko znalezione, a Państwo otrzymają sugestie dotyczące wczesnej interwencji i leczenia terapeutycznego.

Równolegle do odkrywania ruchu, mówienie i rozumienie zaczyna się od połowy pierwszego roku życia. Dzieci tworzą swoje pierwsze słowa w wieku około dziewięciu miesięcy, ale i tutaj każde dziecko ma swoje własne tempo, jeśli chodzi o chęć przejścia od gaworzenia do mówienia. Nie jest łatwo rozpoznać, czy rozwój językowy dziecka jest poważnie zahamowany i opóźniony. Podczas gdy wiele dzieci używa języka jako czegoś oczywistego, są też takie, które prawie nie mówią lub mówią niewyraźnie, nie tworzą pełnych zdań i tak naprawdę nie rozumieją, co się do nich mówi. Proszę zasięgnąć porady i uzyskać pomoc tak wcześnie, jak to możliwe. Zaburzenia mowy mogą prowadzić do opóźnień w nauce i trudniejszego startu w szkole. Państwa pediatra będzie wiedział, jak i gdzie znaleźć odpowiednie wsparcie językowe dla Państwa dziecka.

Objawy zaburzeń rozwoju umysłowego mogą być zróżnicowane: Dzieci dotknięte tym zaburzeniem często później uczą się raczkować, mówić i chodzić. Mogą bardzo wolno reagować na bodźce lub nie reagować odpowiednio na bodźce do zabawy, wydawać się ociężałe umysłowo, bierne i niezainteresowane. Wczesne rozpoznanie jest szczególnie ważne. Regularne badania profilaktyczne lub badania U w dzieciństwie są zatem niezwykle ważnymi wizytami. Pediatra może na przykład wykorzystać małe zadania umysłowe i inne testy, aby ustalić, czy istnieją jakiekolwiek nieprawidłowości wskazujące na opóźnienia rozwojowe i upośledzenia. Pozwala to na podjęcie działań terapeutycznych na wczesnym etapie.

Dzieci potrzebują niezawodnego, opiekuńczego i przewidywalnego środowiska życia. Jeśli tego brakuje, dzieci mogą reagować w bardzo różny sposób. Ale co jest normalne, co jest tolerowane, co rzuca się w oczy, a co wymaga pomocy? Rozpoznawanie nieprawidłowości emocjonalnych u dzieci to delikatna sprawa. To Państwo najlepiej znają swoje dziecko: czy wykazuje ono silny niepokój, brak motywacji, smutek? Istnieje wiele zachowań dzieci, którym można przeciwdziałać cierpliwością i zrozumieniem. Jeśli negatywne zachowania utrwalają się, bardzo ważne jest zdiagnozowanie problemów. Proszę nie bać się szukać i przyjmować pomocy od lekarzy i terapeutów.

Ważną ludzką umiejętnością jest nawiązywanie relacji z innymi ludźmi, okazywanie szacunku dla potrzeb innych i odnajdywanie się w grupie. Małe dziecko musi się tego wszystkiego nauczyć. Jeśli występuje zaburzenie zachowań społecznych, zwykle objawia się to widocznym zachowaniem. Objawy, które mogą wskazywać na zaburzenia rozwoju społecznego, obejmują agresywne zachowanie, częste wybuchy złości, zastraszanie innych, niszczenie przedmiotów lub częste kłamstwa. Zdolność do kontrolowania własnego zachowania nie jest rozwinięta lub jest rozwinięta w niewielkim stopniu. Dzieci dotknięte tym zaburzeniem potrzebują szybkiej pomocy medycznej, psychologicznej i terapeutycznej.